نظم
سَنگِتراشِ صحرائي
سڏي ٿو هيل آڌيءِ جو،
اسان کي عشق جو آنچل،
وِجهي ونگ وِڇوڙن جا،
ڪَري ٿو ڳالهه ڳوڙهن جي،
ڇَنڊي مان ڇوهه ڇولين جا،
لِڪائي لُڙڪ جون لهرون،
ڪپيان ٿو ڪنڌ ڪاوڙ جو،
ڀڃان ٿو بند بانور جو،
ڪُلهن تي کٿو لٽڪائي،
وڃان ٿو پيار جي پنڌ تي،
اندر ۾ آس جُون اُلرون،
ٽِپن ٿِيون*ٽانڪ لوڙهن جي،
پَري آ کنگهه پوڙهن جِي،
سفر ۾ سانت ڇانيل آ،
وَڳي ڪِٿ دُور پايَل آ،
اُتــرجِــي هِيرالبيلي،
کولي ٿِي ياد جا ڏيئڙا،
سَموُري واٽ وائي آ،
ڀِٽائي ئي ڀِٽائي آ،
تَڪيندي رات جا تارا،
ڪَتين سان ٿو ڪيان ڳالهيون،
چــــــــوڏس چــــاندنــــِي آهي،
اڪيلو مان مُسافر هان،
دڙي دُور تـــــان اُڏري،
ڪئي ڪنهن ڪُوڪ ڪويل آ،
ڀِنل نيڻ منهنجا هِــــــن،
مگر! مان ڪِين سُڏڪان ٿو،
تِيلي *مُرٽ کي ڏئي،
سيڪيان ٿو سِيءُ ۾ هٿڙا،
نِگاهون ڏُور اُڏرن ٿيون،
پَلڪوُن پنڌ پڄرن ٿيون،
*مٿاري جي ڪُنڊ تي،
صفا سُنسان ساعت ۾،
سڏيو آ سُونهن جي ديوي،
اَندر مان آرسون موڙي،
وِڇائي وار واري تي،
ڪَئي هُن اِلتجا آهي،
”سنگتراش“ سنڌ جا شاعر،
وَراڻي ڏي وائــــــي کــــي،
ٻُڌائي اڄ ڀِٽــــــائــــي کي،
سُڻــــــايو ساز مُون آهي،
ڀِٽائي جي طنبوري سان،
اَلک جو نانءُ اُچاري،
ڪَئي مُون اَلوميان آهي،
اندر مان درد جو درياهه،
کائي پلٽو اُٿيو آهـــي،
اکين مان عشق جا موتِي،
لَڙي پيا لال ڳوڙها ٿي،
ڏِســــــــي درد جو درياهه،
ڀريو هُن ڀاڪرين آهي،
چپن تي چپ رکي پنهنجو،
چيائين چاهه مان مُونکي،
سُهائي سينڌ سنڌ جي تي،
هُجي بس ! لاڙ جهڙي دل،
سدا آباد هِي رهي شل!!
مِٺي مُحبت جِي محفل .!!
مِٺي مُحبت جِي محفل .!!
* ٽانڪ ؛ ننڍڙو لوڙهو
*مُرٽ؛ ٿر جو ٻوٽُو
*مٿاري؛ ڀٽ جو مٿيون پاسو.
No comments:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔تبصرو موڪليو